ကိုဂ်ီးရဲ ့ေခါင္းစဥ္မရွိ

ေဟ႔မင္းတို႔လြမ္းရင္ဘာလုပ္ၾကသလဲ.ရင္ဘတ္ကိုဖြင္႔ အသံကုန္လြင္႔ၿပီးအလြမ္းသီခ်င္းေတြဆိုၾကသလား။အရက္ၿပင္းတက်ိဳက္ ေဆးလိပ္တရွိဳက္နဲ႔ေမ႔ေလ်ာ႔ ၿခင္းၿမစ္ၿပင္ထဲဒိုက္ဗင္ထိုးၾကသလား။လွ်ပ္စီးလက္ မိုးၿခိမ္းတဲ႔ မိုးေရထဲရင္ေကာ႔ေခါင္းေမာ႔ၿပီးေလွ်ာက္သြားဖူးသလား..။တခါတရံလို႔ မေၿပာေတာ႔ပါဘူး..ငါ႔အတြက္ဘဝဟာခါးသီးတဲ႔အလြမ္းေတြၾကားအက်ဥ္းခ်ပိတ္ေလွာင္ခံေနရတုန္းပဲ...။အလြမ္းေတြကိုေဖာက္ထုတ္ပစ္ဖို႔သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ လိုအပ္မယ္..အရက္တစ္ခြက္လိုအပ္မယ္..ဂစ္တာတစ္လက္ လိုအပ္မယ္..ကလ်ာနမိတၱတစ္ေကာင္ လိုအပ္မယ္..ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္းလိုအပ္မယ္..တရားတစ္ပုဒ္လိုအပ္မယ္.......................လိုအပ္မယ္....................လိုအပ္မယ္..အိုး..ေၿပာခ်င္ရာေၿပာၾက..သတိေမ႔ဖို႔လိုတယ္လို႔လည္းပါတယ္.။ငါ႔အတြက္ေတာ႔ သတိမေမ႔ခ်င္ဘူးရင္ဘတ္ကဒဏ္ရာကိုေပ်ာက္ခ်င္တယ္တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္တစ္မွတ္တိုင္ၿပီးတစ္မွတ္တိုင္၃၀ ေက်ာ္အထိလွမ္းဖူးတဲ႔ ေၿခလွမ္းမိုင္တိုင္ေတြမွာရူးမိုက္တတ္ခဲ႔ဖူးတယ္....ဆိုးသြမ္းတတ္ခဲ႔ဖူးတယ္...အာရံုေတြမွာယစ္မူးခဲ႔ဖူးတယ္..မိုက္ရုိင္းတတ္ခဲ႔ဖူးတယ္...။သတိေမ႔တတ္ရင္ေတာ႔ထပ္ၿပီးဒဏ္ရာရမွပဲသခၤန္းစာကိုမေက်ညက္ရင္ၿဖင္႔ထပ္ၿပီးၾကံဳရဦးမွာပဲ..ဆံုးရွံဳးတာကိုခံႏိုင္ရည္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။သိမွဳထက္ မသိမွဳကပိုမ်ားတဲ႔ ဘဝမွာသိထားမွ....နားလည္ထားမွ..ခြင္႔လြတ္တတ္မွ..ေတာ္ခါက်မွာေလ။ငါလည္းရင္ဘတ္နဲ႔ဆိုေတာ႔ လြမ္းတတ္တာပဲ..ငိုစရာမ်က္ရည္အၿပည္႔ပဲ..အလြမ္းအေဆြးေဒါသ ေမာဟ မာနေတြနဲ႔ငါကိုယ္တိုင္လည္း ေလွ်ာက္ေနဆဲ..။...ေအာ္..အၿပင္မွာမိုးေတြသည္းေနတုန္းငါ႔ အိမ္ထဲမွာေတာ႔ တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။23/05/2010ေမွာ္ဘီ အထက ၁ေက်ာင္းေရွ႔လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္