ေက်ာ္လြန္ခဲ့ေသာ ေမြးေန ့အတြက္..... For My Sis.

(မယ္လမင္းရဲ့ ေမြးေန ့လက္ေဆာင္ကဗ်ာ)

မယ္ျဖဴရယ္ကပိန္ေညွာင္ ပင္၀ါးရံုေလယူတိမ္းသလို
ယိမ္းႏြဲ ့ေမာက္ေတာင္။
ထမင္းရယ္ဆာ အခါခါသူညည္း
ယခုပင္စားတာၿပီးလည္း
ေမ့ေလ်ာ့ကာညည္း။

အစစ္အေဆးရယ္ထူျပန္
ေရႊညာသူအေဒၚၾကီး
အၾကံကုန္ေခါင္းေတြေနာက္လို ့
လက္လန္ကာ အညာျပန္ေျပးတယ္
မပုလိပ္အံ့မခန္း။


သူထြင္ကာအတတ္ဆန္းပံုက
သင္ရိုးစာေၾကယံုမက
ပန္းခ်ီပံု လက္ေတြ ့စမ္းတယ္
ခုန္ပ်ံတာက်ားၾကီးေၿခရာမၾကီးလို ့
မယ္နီမွာနဖူးေပါက္တယ္..ေသြးထြက္လို ့မၿပီး။

လူပံုကေပ်ာ့စိစိနဲ ့တစက္ကယ္အၿငိမ္မေန
ေမ်ာက္ရွံဳးကိုမထိန္းနိုင္လို ့
ေမြးသဖခင္ နီကိုရွရိတ္ရတယ္
တနာရီ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနယံုနဲ့ လိုခ်င္တာ၀ယ္လို ့ေပးမယ္
အိမ္ဒေရ သံပတ္တလားနဲ ့ထိမ္းသိမ္းလို ့ေကာင္း။

၆တန္းကိုေရာက္ျပန္ေတာ့
လက္ဖက္ႏွမ္းကို နယ္ကာပါ့
လက္ရန္းေပၚ ခိုးကာပံုလို ့
လူမသိခင္တင္ကာေျမွာက္တယ္
နတ္သၾကားနဲ ့ကိုၾကီးေက်ာ္ရယ္ မွိဳင္းမေစေၾကာင္း။

အားကိုးစရာသူလည္၀ယ္ပံုက
သတင္းစာေရာင္းခါနီးရင္
ေက်ာက္ခဲေတြခိုးကာထဲ့ လို ့
အပနား ကိုတပတ္ရိုက္တယ္
အငိုက္မိတဲ့အေၾကာင္း။

၀ါသနာကပါလာ
ဘယ္လိုပင္ထိမ္းေသာ္ျငား မတတ္စြမ္းနိုင္ပါ
နတ္ဆိုင္းသံၾကားရင္ျဖင့္စိတ္မထိန္းနိင္
ခုန္ကာကခ်င္လုိ ့
သူ ့ခမ်ာခိုးကာကတယ္ ကိုၾကီးေက်ာ္ယိမ္း။

အတူတူျဖတ္သန္းခဲ့
ငယ္ဘ၀အေထြေထြ
မယ္ၿဖဴရယ္လူလားေျမာက္ေတာ့
ခါခ်ဥ္လို အားမသန္ေပမဲ ့..အိမ္၀န္ကိုသူကူထမ္းတယ္
စူပါ၀ူးမန္း။

ေတာ္ေသးၿပီေလ ငယ္က်ိဳးနာေဖာ္အၿပီး
ေပ်ာ္ရႊင္စြာဆုေတာင္းကာေပးမယ္
မယ္ျဖဴရယ္ ဒီဘတ္ေဒးမွသည္
အႏွစ္တရာခ်မ္းေၿမ လို ့
ဆင္ခန္နာ၀က္ကိုယ္လံုးနဲ ့လွပေစေၾကာင္း။

(အစ္မေတာ္ မယ္လမင္း)

အမွန္ေတာ့ ေမြးေန ့က ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾကာသာပေတး ၁၈ ရက္ေန ့ကထည္းက ေက်ာ္လြန္ခဲ့ပါၿပီ။ အဲ့သည္ေန ့က က်ေနာ္လည္း ဘာရႈပ္ေနမွန္းမသိ၊ က်န္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြလည္း ဘာေတြ ရႈပ္ေနမွန္း မသိျဖစ္ေနမယ္ ထင္ပါတယ္။ အဲ..... သူကေတာ့ က်ေနာ္တုိ ့ေမြးေန ့ အိမ္က အေဖ အေမေတြ ေမြးေန ့ဆို အျမဲ သတိရတတ္ဆံုးပါပဲ။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ က်ေနာ္....... ကိုယ့္ေမြးေန ့ ေတာင္ ကိုယ္သတိမထား မိတတ္တာ အျမဲပါပဲ။ ေမြးေန ့ေတြကလည္း မ်ားသကိုး၊ တစ္ကယ့္ေမြးေန ့၊ ေက်ာင္းအပ္တဲ့ေမြးေန ့၊ ႏိုင္ငံသားမွတ္ပံုတင္က ေမြးေန ့၊ ျပင္ရင္း ျပင္ရင္း ပိုရႈပ္သြားတဲ့ေမြးေန ့ အဲ့လိုေတြ ျဖစ္ေနေလေတာ့ အစစ္ကို ကိုယ့္ဖာသာ မနည္း သတိထား ရတတ္ပါတယ္။

ကဲ ........ က်ေနာ့္ရဲ့ အစ္မေတာ္ ရိုးရိုး ရဲ့ ေမြးေန ့ (ျပီးခဲ့ေသာ) အတြက္ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။ ေမြးေန ့ မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာ ေပ်ာ္ရြင္စြာနဲ ့ ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစ။ ယူေကမွာ အလုပ္အကိုင္ မ်ားလည္း ပိုမို အဆင္ေျပပါေစ။ အေရးေတာ္ပံုေတြလည္း အဆင္ေျပေျပနဲ ့ ၿပီးစီးၿပီး ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ႏုိင္ပါေစ...... ဟဲဟဲ..... မုန္ ့ဖိုးလည္း မ်ားမ်ား ေပးႏိုင္ပါေစ... (ဒါအေရးႀကီးဆံုး မဟုတ္လား ....ဟိ)

ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကေတာ့ အိမ္သားတစ္ေယာက္ေယာက္ ရဲ့ ေမြးေန ့ ဆို အိမ္မွာ အေမနဲ ့ အစ္မႀကီး အစ္မ လတ္တို ့ ဒိုင္ခံ ဆြမ္းေလာင္း၊ ဆြမ္းကပ္ ၾကပါတယ္။ မာတာမိခင္က ေန ့ စဥ္ဆိုသလို မနက္တုိင္းဆြမ္းခံၾကြ လာတဲ့ ေက်ာင္းေပါင္းမ်ားစြာ အတြက္ ဆြမ္း၊ ဟင္း ေလာင္းလွဴေနက်ပါပဲ။ အဲ... ေမြးေန ့ လုိေန ့မ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာေလးေတြ ပိုမို ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ဆြမ္းေလာင္းလွဴတဲ့ အျပင္ မိသားစု အစဥ္ အဆက္ ကိုးကြယ္ခဲ့တဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနဲ ့ က်ေနာ္တို ့ အမ်ဳိး ေတြ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းကို ဆြမ္းခ်ဳိင့္ပို ့ျခင္း၊ ဆြမ္းကပ္ျခင္း ေတြ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။

ညေနပိုင္းဆိုရင္ေတာ့ သာကူက်ဳိ၊ မုန္ ့လက္ေဆာင္း စတဲ့ တႏုိင္ မုန္ ့ေတြ လုပ္ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲ က အိမ္ေတြ ေ၀ငွျခင္း၊ တူေလးေတြရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ကေလးေတြ အိမ္မွာ စုရံုးၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္ စားေစျခင္း မ်ား လုပ္တတ္ပါတယ္။ အျခားမိသားစုေတြမွာလည္း ကိတ္မုန္ ့ေတြ ခဲြၿပီး မ်က္ႏွာကို သုတ္ၾကတာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရြင္ရြင္ နဲ ့ ၀င္ႏႊဲ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကဲ..... မိသားစု ဒိုင္ယာရီက မိသားစု ေမြးေန ့ ပြဲေလးမွာ အေပ်ာ္ဓါတ္ေလးေတြ ကူးယူ သြားၾကပါဦးလုိ ့ ဗ်ာ။

ပံု/

(အငယ္ဆံုး အေခ်ာဆံုး) (...အလင္းစက္မ်ား)

ခံစားရမိတဲ့ေန ့ေတြ ေန ့ေတြ.......

ေကာင္းကင္နဲ ့ေၿမၾကီးထိမဲ့ေန ့ဟာ............ ကမၻာပ်က္မဲ့ေန ့။
တတိုင္းၿပည္လံုးခ်မ္းသာလိုက္တာ….............အိမ္မက္ထဲကေန ့။

ေဒၚလာေစ်းအေၾကာင္းၾကားေနရတာ…...........သည္းေခ်ပ်က္တဲ့ေန ့။
ေခတ္မွီဖြံ ့ၿဖိဳးတိုးတက္ေနတာ..............သတင္းစာထဲကေန ့။

ဧရာ၀တီဟာဒဏ္ရာမ်ားစြာ.................ငိုသံေတြနဲ ့ေန ့။


ခ်ီးဘရိန္းေတြေရွ့ေရာက္ေနတာ…...............နာက်င္ခံခက္ေန ့။
ေၿပာခ်င္သမွ်ပါးစပ္ပိတ္ရတာ.............ျပိတၱာၿဖစ္တဲ့ေန ့။

ဆန္တၿပည္ ဆယ္ၿပားဆိုတာ.............ေသဆံုးခဲ့ေသာေန ့။
အကၤ်ီတထည္ၿပားႏွစ္ဆယ္….........၀ယ္ကာ၀တ္မဲ့ေန ့။

ေခတ္ကိုအမွီလိုက္ေနရတာ…...........ကုန္ေစ်းႏွဳန္းရဲ ့ေန ့။


မယ္လမင္းတရုတ္အေဖလုပ္တာ..........အၿမတ္ထုတ္တဲ့ေန ့။
အိႏၵယကုလားသြားၿပီးဖားတာ….......သူေတာင္းစားၿဖစ္မဲ့ေန ့။

မိန္းကေလးေတြၾကက္တန္းေရာက္တာ….........ငရဲထဲကေန ့။
ေအကုိက္သူေတြမ်ားလာလုိက္တာ...........ေခတ္မွီေနတဲ့ေန ့။

ႏြားနဲ ့ဆံုသံုးလွ်ပ္စစ္ထုတ္တာ…........တိရိစာၦန္ညွင္းပမ္းေန ့။


ၾကက္ဆူပင္စုိက္လံု ့လစိုက္ပါ….........ရူးရူးမိုက္မိုက္ေန ့။
နာဂစ္မုန္တိုင္းခံလိုက္စမ္းပါ............လည္စင္းေပးရတဲ့ေန ့။
တာ၀န္သိသူ၀ိုင္းလို ့ကူ….............လွဴသမွ်ခိုးတဲ့ေန ့။

နာေရးကူသူအၿမဲျငဴဆူ….............စိတ္ယုတ္ေတြရဲ့ေန ့။
အမွန္တရားေၿပာပါမ်ား.............ေထာင္ထဲေရာက္မဲ့ေန ့။

ဆင္းရဲမြဲေတတိုက္ဖ်က္ေန..............ေၿပာင္သလင္းခါတဲ့ေန ့။
အိမ္ၾကက္အခ်င္းခ်င္းအိုးမဲသြင္း…..........ခြပ္ေနၾကတဲ့ေန ့။

အမ်ားျငဴဆူအရွက္မကူ... ............လူလိမ္ၾကီးမ်ားေန ့
လိမ္ညာေၿပာၾကားမဟုတ္တရား.............လွ်ာအရိုးမရွိေန ့။
ဂဲပစ္ဒုတ္ပစ္ေရဗူးပစ္...........အရွက္ကြဲတဲ့ေန ့။


စာရိတၱအမွန္ထုတ္ေဖာ္ၿပန္.........…နာမည္ဆိုးတဲ့ေန ့။
အင္တာေႏွးေတြအသံုးၿပဳေန….......လိပ္ႏွုန္းအၿပည့္နဲ ့ေန ့။
ေက်ာ္ပါခြပါမ်ိဳးစံုစြာ...........အင္တာပ်က္ရဲ့ေန ့။

စင္ေပၚေရာက္တဲ့လူတစုဟာ.......…ၿပန္မဆင္းေတာ့တဲ့ေန ့။
မၿမဲသင့္ၿခင္းေတြၿမဲေနတာဟာ.......မလိုလားဆံုးေန ့။
စိန္နဲ ့သံပုရာေရာေသာက္ပါ.....…ေရေ၀းေရာက္မဲ့ေန ့။

(မယ္လမင္းေရးစပ္ေသာ ေန ့မ်ား)

အပ်င္းေျပဖြမိျခင္း........

အြန္လိုင္း လို႔ေခၚတဲ႔ ပင္လယ္ ေရစီးေၾကာင္းထဲ ကို၀င္တယ္။ အသိမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ စကား ဆက္သြယ္တယ္။ လိုအပ္တဲ႔ စာအုပ္ေတြ၊ အေၾကာင္းအရာေတြ ရွာတယ္၊ေဖြတယ္။ ကိုယ္႔ အေတြးအၿမင္ အယူအဆေတြ ကိုတၿခားသူေတြနဲ႔ ဖလွယ္တယ္။ ေန႔တဓူ၀ လုပ္ေနက် အလုပ္ေတြပါပဲ။ ၾကာလာေတာ႔ ပံုမွန္လုပ္ ေနက် ေန႔တဓူ၀ အလုပ္စာရင္းထဲ ၀င္သြားခဲ႔တယ္။

ကိုယ္နဲ႔တိုက္ဆိုင္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြ၊ အသံုး၀င္မယ္႔ အရာေလးေတြ၊ ႏွစ္သက္စရာ ေကာင္းမြန္တဲ႔ ကိစၥေတြကို ဆြဲယူရွာေဖြတယ္။ ၀ါသနာတူ အခ်င္းခ်င္း အားေပး ေထာက္ပံ႔တယ္။ ကူညီတယ္။ အခက္အခဲ ေတြကိုတိုင္ပင္တယ္. ညွိႏိုင္းၾကည္႔တယ္။ ၾကာလာေတာ႔ အြန္လိုင္းမွာ ၀ါသနာတူ အခ်င္းခ်င္း မိသားစုတစ္စု လိုၿဖစ္လာတယ္။

ကိုယ္နဲ႔ အယူအဆ မတူတဲ႔ လူနဲ႔ေတြ႔ရင္ ဦးေႏွာက္မုန္တိုင္း ဆင္မိတယ္။ စဥ္းစားတယ္။ စိတ္တူတဲ႔ လူက ဘယ္လို ေထာက္ခံ အားေပး ခ်ီးမြမ္းသြားမလဲ ဆိုတာလည္း ေစာင္႔ၾကည္႔ရ ၿပန္ေသးတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ အရမ္း အလွမ္းေ၀းလြန္းၿပီး မတူညီတဲ႔ အေတြးေတြနဲ႔ လူေတြကို အၿပစ္တင္ ရွံု႔ခ်မိတယ္။ ၿပသနာက အဲ႔ဒီမွာ စလာတယ္။ တဖက္လူက ဘယ္လိုတံု႔ၿပန္မလဲ ဆိုတာေစာင္႔ၾကည္႔ ရတာလည္း အလုပ္တစ္ခု၊ မတူတဲ႔ အေတြး စိတ္ေနစိတ္ထား ရွိတ႔ဲ လူအေပၚ ဘယ္လိုဖိႏွိပ္ရမလဲ ဆိုတာလည္း စိတ္ပင္ပန္းေစတဲ႔ အလုပ္တစ္ခု ၿဖစ္လာၿပန္တယ္။

အင္တာနက္ဆိုတာၾကီးက ပထမေတာ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တာကို ရွာေဖြ အသံုးၿပဳၿပီး ကိုယ္႔လမ္းေၾကာင္းကို ကိုယ္ဖန္တီးဖို႔ပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္ရဲ႔အယူအဆ ကိုယ္႔ရဲ႔ စိတ္ကူးအတြး ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး အစြဲအလမ္းေတြ အၿငိအစြန္းေတြနဲ႔ ေလးလံလာတယ္။ ဘုန္းၾကီးတေစ ၦ လိုပဲကိုယ္ ဖန္တီးခ်ၿပထားတဲ႔ အေတြးအေခၚေတြ အသိေတြကို ဘယ္သူေတြ ဆန္႔က်င္ၾကမလဲ။ ဘယ္လိုပံုစံ ဘယ္လိုရွဳေထာင္႔နဲ႔ တိုက္ခိုက္မိၾကမလဲ ဆိုတဲ႔ အေတြးေတြနဲ႔ ဘ၀ကို ပိုေလးလံၿပိး အလုပ္ရွုတ္လာ ေစတယ္။

ၿဖစ္သင္႔တာက အၿပင္ဘ၀မွာ လွဳပ္ရွားရုန္းကန္ မွဳေတြနဲ႔ နပန္းသတ္။ အြန္လိုင္းေပၚတက္ ကြန္ၿပဴတာေရွ႔ ထိုင္ၿပီးတဲ႔ အခ်ိန္က်ရင္ အၿပင္မွာ ဘာပဲၿဖစ္ခဲ႔ၿဖစ္ခဲ႔ လံုး၀ ဘရိတ္အုပ္ လိုက္ေပေရာ႔။ ကြ်ီ..ခနဲ ဘရိတ္အုပ္ ၿပီးတာနဲ႔ အြန္လိုင္း ကြန္ၿမဴနတီေတြနဲ႔ ယူစရွာရွိတာယူ ေပးစရာရွိတာေပး..မွ်ေ၀စရာရွိတာမွ်ေ၀၊ သင္ယူစရာ ရွိတာသင္ယူ။ အိုေက..အခ်ိန္လည္း အေတာ္ၾကာၿပီ၊ ေညာင္းလည္း ေညာင္းေနၿပီ၊ ယူစရာလည္း ယူၿပီးဘီ.အြန္လိုင္းေပၚမွာ ထိုင္လို႔အားရၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ထြက္။

ကြန္ၿပဴတာေရွ႔က ခြါၿပီဆိုတာနဲ႔ အြန္လိုင္းေပၚက ဘ၀ကို အက်ီခြ်တ္သလို ခြ်တ္ခ်ထား ခဲ႔ေပေရာ႔။ အၿပင္ေလာက နဲ႔တစ္ကန္႔စီ ထား။ လာမရွုတ္နဲ႔။ လုပ္စရာရွိတာလုပ္။ အြန္လိုင္းဘ၀ ကိုအၿပင္အထိ ယူလာလို႔ မေကာင္းႏိုင္ဘူး။ ဒါေတြဟာ အမွန္ၿဖစ္သင္႔ တဲ႔ကိစၥေတြပါ။

ဒါေပမယ္႔ လူဆိုတာကလည္း ေစတနာ ဆိုတာရွိေသးတယ္။ ကိုယ္ခ်ၿပခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခု အေပၚ လူအမ်ား နားလည္ သိတတ္ပါေစ ဆိုသလိုမ်ိဳး ရွိသလို။ ကိုယ္ဘာေကာင္လဲ ဆိုတာ ထင္ရွားေအာင္ ေၾကာ္ၿငာ တာလည္းတစ္မ်ိဳး။ မရွိတာကို အရွိလုပ္ၿပီး ၾကြား၀ါခ်င္တာ ကလည္းတစ္မ်ိဳး။ သူမ်ားအေပၚ ဆရာလုပ္ခ်င္ တာကလည္း တစ္မ်ိဳး။ စုတ္ခ်က္ ခပ္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ ဆြဲရမယ္႔ေနရာမွာ စုတ္ခ်က္ ထင္းထင္း ဆြဲမိတဲ႔ ခပ္ညံ႔ညံ႔ ပန္းခ်ီဆရာ လိုမ်ိဳး ၿဖစ္မလား မသိဘူး။ ေစတနာ ဆိုတာနဲ႔ အတၱဆိုတာလည္း တလႊဲေတြ ၿဖစ္ကုန္ၿပန္တယ္။ ကဲ..ဘယ္လိုလဲ ေကာင္းၾကေသးရဲ႔လား။ ဘယ္သူမွ ဒီစာထဲက အတိုင္းေရးထားတာ ေတြကိုေထာက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး။ စာေရးတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မေထာက္ခံဘူး။ ေထာက္ခံတယ္ ဆိုတဲ႔ လူေတြစုၿပီး ၿပည္တြင္းက ISP ၂ ခုကို မီး၀ိုင္းရွို႔ၾကဗ်ာ။ ၾကာသလားလို႔ :P အင္တာနက္လည္းပ်က္ လူေတြလည္း တိတ္ဆိတ္သြား။ ဘ၀က ပိုၿပီး ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားမလား။ စဥ္းစားၾကည္႔ၾကပါ.အရပ္ကတို႔ေရ႔။

(ဘႀကီးစိုး)

မယ္လမင္း ရဲ ့ ၾကက္ဍီကာ

တေန့သႏွိုက္ ကြၽႏု္ပ္ဧ။္သူငယ္ခ်င္း ၀တိုတုိအမ်ိဳးသမီးသည္ နာလန္ထလူမမာထံုးစံစားခ်င္ ေသာက္ခ်င္ စိတ္ မ်ားတဖြားဖြားၿဖစ္ေပၚလ်က္ရွိရာ သူဧ။္ သူငယ္ခ်င္း ခပ္ပ်င္းပ်င္း ကွြၽႏု္ပ္ကိုလည္း အားမကုိးရသည့္ အေလ်ာက္ အပ္တာဟိအပ္တာေနာ နာေထာ ထံုးႏွလံုးမူလ်က္ မီးဖိုထဲ၀င္ကာ ဂါ၀န္ကို ခါးေတာင္း က်ိဳက္လ်က္ ခ်က္ၿပဳတ္ရွာေလသည္။

ကွြၽႏု္ပ္မွာကား အလကားေနသည္မထင္လိုက္ပါႏွင့္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးခ်က္ၿပဳတ္ေနခ်ိန္တြင္ ဓါတ္သဘာ၀ တို ့ဧ။္ ေဖါက္ၿပန္ေသာ သေဘာေၾကာင့္ ေလေအးေပးစက္ ခရစ္ေတာ္ႏွိဳက္အိပ္ေပ်ာ္သြားရာ အပူဒဏ္ကို အန္တုနိင္ရန္ လွ်ပ္စစ္ေလဒလက္ တလံုးကို ေနပူၿပင္းၿပင္းေအာက္မွာေခြၽးတလံုးလံုးႏွင့္ သြား၀ယ္ၿပီးသကာလ ၿမတ္စြားဘုရားေဟာၾကားခဲ့သည္ လမ္းစဥ္အတိုင္း ကိုယ့္အားကုိယ္ကိုးကာ ပင္ပန္းတၾကီးတပ္ဆင္လ်က္ရွိေပသည္။
(စကားခ်ပ္….ဗဟုသုတအရာႏိုက္ ကြၽမ္းက်င္ လိမ္မာလွေသာ အကြၽႏု္ပ္သည္ မတ္တပ္ရပ္ လွ်ပ္စစ္ေလဒလက္ဧ။္ ရွည္ေအာင္ထုတ္ရေသာ သံအရိုးတံကိုမေတြ ့သၿဖင့္ ေရာင္းလိုက္ေသာဆိုင္မွ သေကာင့္သား ေမာင္ကုလားမ်ားကို တိုးတိုးတမ်ိဳး က်ယ္က်ယ္တဖံု ရွစ္ (ႏြားေခ်း) ဟုမၾကာခဏ စိတ္ဆိုးတိုင္း ဂါထာစုတ္လ်က္ရွိရာ သံအရိုးတံမွာ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေအာက္ခံ အရိုးတံထဲမွ ထြက္က်ကာ ကုိယ္ေရာင္ၿပရေလသတည္း)။

ထိုသို ့ ၂ေယာက္သားကုိယ္သန္ရာသန္ရာက႑တြင္ လံု ့လစုိက္ထုတ္ၾကရာ နာရီ ၂ေမာင္းတီးအခ်ိန္တြင္ ထမင္းဟင္းမ်ား လည္းက်က္ ကာ ကြၽႏု္ပ္ဧ။္ ေလဒလက္သည္လည္း သူ ့ဂ်ဴတီကိုစ၀င္ေနေပၿပီ။ အာရံုစိုက္မွဳတခုခုမရွိလ်င္ မရပ္တည္ႏိုင္ေသာ လူ ့သဘာ၀အရ အာရံုေနာက္တမ်ိဴးေၿပာင္းကာ ဆာေသာ ေ၀ဒနာကို အလြန္အမင္းခံစားရေလသည္။

သို ့ႏွင့္ ေန ့လည္စာ အခ်ိန္လြန္ အဟာရမွီ၀ဲခန္းစေလရာ ကြၽႏု္ပ္သူငယ္ခ်င္းခ်က္ၿပဳတ္ထားေသာဟင္းႏွင့္ စားေကာင္းၿခင္းမက ဘိုက္ကားေအာင္စားမိကာ ေလဒလက္မွေအးေသာအရသာေၾကာင့္ စားပီးသည္ႏွင့္ ခင္းထားေသာအိပ္ယာေပၚသို ့ ေက်ာဆန္ ့ကာထမင္းလံုးစီမိေလသည္။

ထိုသိ္ု ့ေမွးေတးေတးအိပ္ေပ်ာ္မလို မေပ်ာ္မလို ကာလတြင္ ကြၽႏု္ပ္စိတ္ႏိွဳက္ စားခဲ့ေသာဟင္းကိုၿပန္ေတြးကာ ၾကက္ဋီကာ ဖြင့္သည္ကို ၾကားေသာ ၀တိုတုိသူ၀ယ္ခ်င္းသည္ စိတ္ဆိုးရလိုရီရမလိုၿဖစ္ေပေတာ့သည္။

ကြၽႏု္ပ္။ ဟဲ့..ငါတုိ ့စားတာဒီေန ့ၾကက္သားဟင္းေနာ္။ ေနာက္တခုက ၾကက္ဟင္းခါးသီးကိုၾကက္ဥနဲ ့ ေၾကာ္တာ။

သူငယ္ခ်င္း။ ေအးေလ. ဘာၿဖစ္လို ့လဲ

ကြၽႏု္ပ္ ။ ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး…စဥ္းစားမိလို ့ပါ။

သူငယ္ခ်င္း ။ ဘာကိုတုန္း။

ကြၽႏု္ပ္ ။ ၾကက္ေခါင္းဆိတ္မခံလို ့ေၿပာရေအာင္ဆူဆူညံညံ အသံထြက္ေနတဲ ့အ၀တ္ေၿခာက္စက္ ရွိတဲ ့ မီးဖိုထဲမွာ ခ်က္ထားတဲ့ ၾကက္သားဟင္းရယ္ ၾကက္ဟင္းခါးသီးကိုၾကက္ဥနဲ့ေ၇ာေၾကာ္ ထားတဲ့ဟင္းကို ၾကက္သီးထေအာင္စားပီးေတာ့ အခုအိပ္ယာထဲမွာ ၾကက္အိပ္ၾကက္ႏိုးနဲ ့ ေမွးေနမိတယ္။

သူငယ္ခ်င္း။ အဲဒါဘာၿဖစ္လဲ။ နင္ကငါခ်က္တာစားပီးေတာ့ ဘာမေကာင္းဘူးေၿပာခ်င္တာလား

ကြၽႏု္ပ္။ မဟုတ္ေပါင္သူငယ္ခ်င္းရယ္။ အ၀တ္ေၿခာက္စက္လို အသံနဲ ့ၾကက္ေခါင္းဆိတ္မခံၿပန္မေၿပာ ပါနဲ ့။ ငါ့မွာသက္ၾကီး ေခါင္းခ်ၾကက္တြန္သံ ၾကားတည္းကႏိုးေနတာ အိ္ပ္ေရးေတြမ၀လို ့ စကားေၿပာမွားတယ္ ထားပါ။ နင္ရန္ေတြ ့တာၾကားရတာငါအံ့ၾသလြန္း လို ့ၾကက္ေသေတာင္ ေသသြားတယ္။


သူငယ္ခ်င္း ။ နင္ကဘာလုိ့ အိပ္မေပ်ာ္ရတာလဲ

ကြၽႏု္ပ္ ။ ေအာ္ဘ၀အေၾကာင္းေတြးေနမိလို ့ပါ။ သူမ်ားေတြေၿပာၾကတဲ့စကားလို ဘ၀ဆိုတာေၾကြတလက္ ၾကက္တခုန္လို ဆိုတာ ငါ့အတြက္ဘယ္ေတာ့ၾကက္ခုန္ပါ့မလဲလို ့ေလ။ ဒါေပမဲ့လဲ ၾကက္မဘယ္ေလာက္တြန္တြန္ မိုးမလင္းဘူးဆိုတာလဲ ၾကားဖူးသား။ မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလအတြက္ေတာ့ ႏွမလက္ေကာက္ေပါင္ေပဦးလို ့ဘဲသေဘာထားလိုက္တယ္။

သူငယ္ခ်င္း။ ေအးေဟ့။ ဒါဆိုလဲ ေၿပးေနေတြးေနတဲ့ နင့္ရ ဲ ့စိတ္ကို ၾကက္ေပါင္ကြင္းနဲ ့ခိုင္ခိုင္ခ်ည္ၿပီး ၾကက္မ၀ပ္က်င္းထဲမွာထဲ့ထားလိုက္။ ငါေတာ့ၾကက္ေပါင္သီးငါးပိခ်က္ေလး စားခ်င္လာလို့ု ့ စဥ္းစားရင္း အိမ္မက္မက္လိုက္ဦးမယ္။

ထိုသို ့ဆိုၿပီးသကာလ သူငယ္ခ်င္းသည္ သူဧ။္ စက္ခုအာရံုမ်က္လံုး ၂စံုကို ၾကက္အိပ္ၾကက္နို္းပံုစံနဲ ့ေမွးၿပီး
မၾကာမွီပင္ ၾကက္ေသေသၿခင္းေ၇ာက္လ်က္ အလာအရွင္ၿမတ္ႏွင့္ ေယရွဳခရစ္တို ့ဧ။္ ေခတၱ (ယာယီ) ေခၚေဆာင္ရာသို့အိမ္မက္မက္ရင္း ၾကက္ေမႊးေလထဲလႊင့္သကဲ့လို့ခရီးႏွင္ေလရာ တေခါေခါ ေဟာက္သံမ်ားပင္ ထြက္လာခို္က္ အေ၀းမွ ၾကက္တြန္သံမ်ားကိုပင္ဖံုးလႊမ္းသြားေလသတည္း။


ၿဖည့္စြက္ခ်က္
ဤစာကိုၾကက္ကန္းဆန္အုိးတိုးသလိုအေတြးေပၚသခိုက္ေရးပီးသကာလအလုပ္မလုပ္ခ်င္ပ်င္းရိၿငီးေငြ့ ေသာေၾကာင့္ ၾကက္လည္လိန္ထားသလိုၾကက္နာက်ၿပီးညေနအခ်ိန္အိပ္တန္းတက္ရန္အခ်ိန္ေရာက္ဖို ့ကို
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိပါေၾကာင္း။
ၾကက္ဍီကာ ၿပီးဧ။္


ေရးသူ။ က်မ မဟုတ္ပါ။

သၾကၤန္ ႏွင္႔ PARADIGM SHIFT

လူေတြရဲ႔ အသက္ရွင္ရပ္တည္မွဳသမိုင္းမွာ ဓေလ႔ထံုးတမ္းေတြက ဘယ္ေရြ႔
ဘယ္မွ်ေလာက္အေရး ပါလဲ။

ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲလို႔ မရႏိုင္၊မၿဖစ္ႏိုင္၊ လက္မခံႏိုင္တဲ႔
ဓေလ႔ထံုးတမ္းအစဥ္အလာေတြ ကမာၻ ေပၚမွာရွိလား။

ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားက ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲဖို႔လက္မခံႏိုင္ၿပီး၊ ဘယ္ေလာက္အေရ
အတြက္ကၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲ

ဲဖို႔လက္ခံပါသလဲ။ ေၿပာင္းလဲၿဖစ္ခဲ႔ၿပီဆိုရင္ ထည္႔သြင္းစဥ္းစားရမယ္႔
အက်ိဳး နဲ႔အၿပစ္ အဆိုးနဲ႔အေကာင္း

ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ိဳးဆက္ေတြ..။



ပုန္ကန္တဲ႔ အေတြးေခၚဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ ဘယ္တုန္းကတည္းကကပ္ပါလာခဲ႔လည္းမသိဘူး။

သပုန္စိတ္ဓါတ္ဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ေမြးရာပါပဲၿဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။အသိေတြတင္းက်ပ္ၿပည္႔ႏွက္

ေနလို႔မ်ားလား.. ဒါလည္းမဟုတ္ႏိုင္ဘူး။ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က ဘ၀တကၠသိုလ္မွာ
beginner ဆိုတဲ႔

သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္သန္ေနရတာ။ အသိဆိုတာ တင္းက်ပ္ၿပည္႔ ေနတယ္လို႔
ရွိမွမရွိတာ။ အသိေတြအတတ္ပညာေတြၿပည္႔ႏွက္ၿပီး ေတာ္ပါၿပီ၊သင္ၾကားမွဳ
နားလည္မွဳ ေတြကိုရပ္လိုက္ပါၿပီလို႔
ေအာ္ဟစ္ေနတဲ႔လူမ်ိဳးေတြထဲမွာကိုယ္ကိုယ္တိုင္မပါဘူးဆိုတာေသခ်ာပါတယ္။



ေလာေလာဆယ္ ၿမန္မာၿပည္ရဲ႔ သၾကၤန္အေၾကာင္းကိုစဥ္းစားၿဖစ္ေနတယ္။ ပုဂံေခတ္က
စခဲ႔တယ္ဆိုၿပီး

တခ်ိဳ႔ မီဒီယာေတြမွာေဖာ္ၿပထားတယ္ဗ်။ သၾကၤန္ဆိုတဲ႔ အဓိပါယ္က
ကူးေၿပာင္းၿခင္းဆိုတဲ႔စကားက

ဆင္းသက္လာတယ္။ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔ ႏွစ္သစ္ကိုကူးေၿပာင္းတယ္။ ကူးေၿပာင္းတဲ႔
အခါမွာ ေရနဲ႔

အေဟာင္းေတြကိုေဆးေၾကာတယ္။



သၾကၤန္စာထဲက အတိုင္း ၿဗဟၼာဦးေခါင္းကိုနတ္သမီးေတြကလက္ ေၿပာင္းယူတယ္။
သိၾကားမင္းဆိုတဲ႔ နတ္ဘုရင္က လူေတြအက်ိဳးအတြက္ နတ္ၿပည္ကလူ႔ၿပည္အထိ
ဆင္းလာတယ္။ ေရွးေခတ္တုန္းကေရသဘင္ပြဲဆင္ႏႊဲတယ္။
သေၿပခက္နဲ႔ေရပက္တယ္ယဥ္ေက်းတယ္ ဘုရင္ေတြကိုယ္တိုင္ က်င္းပတဲ႔
ေရသဘင္ပြဲေတာ္.ဒါေတြက ၾကားေနက် ဘာညာကြိကြေပါ႔ဗ်ာ။



သမိုင္းေၾကာင္းအရကိုက်င္းပတဲ႔ ပြဲဆိုတာ
ခုိင္မာတယ္လို႔ထင္တာပဲဗ်။သို႔ေပမယ္႔လည္းပုဂံေခတ္ ထဲကစခဲ႔တယ္

ဆိုတာကေတာ႔ မေသခ်ာပါဘူး။ သမိုင္းပညာရွင္ေဒါက္တာသန္းထြန္းစကားအရ
ပုဂံေခတ္မွာေဘာင္းဘီ၀တ္သလား၊

ပုဆိုး၀တ္သလား ဆိုတာေတာင္ တိတိက်က်မသိႏိုင္ပါဘူး။ ပုဂံေခတ္ကသေၿပခက္နဲ႔
ေရပက္ၾကတယ္ဆိုတာမ်ိဳးလည္း သေၿပခက္ကိုေရွးေဟာင္းသုေတသနက
တူးေဖာ္ၿပီးသက္ေသၿပႏိုင္ ရင္ေကာင္းမွာပါ။ကြ်န္ေတာ္႔လိုကတ္သီးကတ္သတ္
ေကာင္ေတြအတြက္ ဒါမ်ိဳးရွိထားသင္႔တယ္ေလ မဟုတ္ဘူးလား။



လူဆိုတာမ်ိဳးကလည္းတိရိစာၦန္ေတြ
မဟုတ္ေလေတာ႔ဓေလ႔ထံုးတမ္းအစဥ္အလာေတြနဲ႔လံုးေထြး ရစ္ပတ္ၿပီးမွ

ေမြးဖြားတယ္၊ ရွင္သန္ တယ္၊ ၾကီးၿပင္းတယ္၊ ေသဆံုးတယ္။
ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြး တယ္။ တီထြင္ၾကံဆတယ္။

သူမ်ားဆီက ေကာင္းတာ သင္႔ေတာ္တာေတြ႔ရင္ အတုယူတယ္။ဒါေတြ
ဟာလူ႔သမိုင္းရဲ႔တိုးတက္ၿဖစ္တည္ေၿပာင္းလဲမွဳပါ။



Culture လို႔ေၿပာတဲ႔ ဓေလ႔စရိုက္က ပထမအစအဦးမွာ
ေရစီးေၾကာင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးနဲ႔ စၿပီး။ ရာစုႏွစ္ ေတြၾကာလာတာနဲ႔
အမ်ွက်ယ္ၿပန္႔တဲ႔ၿမစ္ေၾကာင္းၿဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးပင္လယ္ေလာက္က်ယ္ေၿပာခဲ႔တာ
ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔၀တ္ဆင္ေနတဲ႔
ပုဆိုးဆိုတာကုလားဆီကလာတယ္။တိုက္ပံုဆိုတာတရုပ္ဆီကပံုစံကူး ခ်တယ္။
ပုဂံေခတ္ေလာက္တုန္းက ၿမန္မာေတြ

ေဘာင္းဘီ၀တ္တဲ႔ ဓေလ႔ရွိဖို႔မ်ားတယ္။ကုလားနဲ႔တရုပ္ ဆီကအတုယူရင္း
ပြဲတက္၀တ္စံုအၿဖစ္ ပုဆိုးတဲ႔ တိုက္ပံုဆိုတာ

ၿဖစ္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဒီမွ် ေလာက္ေတာ႔သိထားသင္႔ပါတယ္။



သၾကၤန္ဆိုတာကြ်န္ေတာ္တို႔ ကေလးဘ၀အရြယ္ကတည္းက ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ကာလပါ။ သူမ်ား

ကိုေရစိုေအာင္ပက္မယ္။ ကစားမယ္။ လြတ္လပ္ခြင္႔ဆိုတာကို သၾကၤန္မွာ အၿပည္႔အ၀ရပါတယ္။

ဒါက ေပ်ာ္ရႊင္မွဳသက္သက္ပါ။အေပ်ာ္သက္သက္ဓေလ႔စရိုက္ကို ဒီအတိုင္းခ်ည္းပဲ
သတ္မွတ္ထားလိုက္ရင္

အ၀တ္အစားမ၀တ္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေနတဲ႔မိန္းကေလး အတိုင္း လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး၊
မေလွ်ာ္မကန္

တာေတြၿဖစ္ကုန္မွာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ေရွးလူၾကီးေတြက ဘာသာေရး၊လူမွဳေရး ကိုပါ
ထည္႔သြင္းသတ္မွတ္ ပါတယ္။



ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ဥပုသ္ေစာင္႔၊ တရားထိုင္။ အိမ္တိုင္းမွာ
မုန္႔လုပ္ၿပီး လာသမွ်လူကို စတုဒီသာေကြ်းပါတယ္။

ႏွစ္ေဟာင္းက ႏွစ္သစ္ကိုကူးေၿပာင္းတဲ႔ေနရာမွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ လုပ္ၿပီး
ကူးေၿပာင္းတယ္ ဆိုတဲ႔ အခ်က္ေလးနဲ႔

သၾကၤန္ရဲ႔ အဓိပၸါယ္ဟာ အရမ္းလွပပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ရာသီဥတုအရ
က်ားကန္ကန္ေပးထားတဲ႔ အခ်က္ကလည္းေကာင္းပါတယ္။ ၿမန္မာၿပည္ရဲ႔ အပူဆံုးလ
ၿဖစ္တဲ႔ ဧၿပီလမွာ သၾကန္ေရသဘင္ပြဲကို ႏႊဲတယ္ဆိုတာပါပဲ။



ရာသီဥတုပူၿပင္းတဲ႔ အခ်ိန္မွာ လူေတြ ေရကစားၾကတာ လက္ခံႏိုင္တဲ႔ ဓေလ႔ပါ။
ဒါေၾကာင္႔ၿမန္မာၿပည္အေနနဲ႔

ဘာသာေရးအရ၊ လူမွဳေရးအရ ၾကည္႔ရင္ သၾကၤန္ဆိုတာ ေကာင္းပါဧ။္ဗ်ား။



သတိထားမိသေလာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ၾကီးၿပင္းလာခဲ႔တဲ႔ ဆယ္စုႏွစ္ ၂
ခုေက်ာ္ကာလမွာ သၾကၤန္ဆိုတာ ေၿပာင္းလဲလာသလိုခံစားရတယ္။အမွန္တကယ္လည္း
အခ်ိန္ကာလမ်ားအၾကားေၿပာင္းလဲခဲ႔ပါတယ္။

ေၿပာင္းလဲေပးတဲ႔ factors ေတြက လူေတြကိုယ္တိုင္ပါ။ သၾကၤန္ဆိုတဲ႔သေဘာတရားအရ
အေပ်ာ္နဲ႔ ကုသိုလ္ ဆိုၿပီး

ပူးတြဲပါ၀င္ပါတယ္။ အေပ်ာ္ဆိုတာ လူတိုင္းေပ်ာ္တတ္ပါတယ္။ ခံစားတတ္ပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ ဆိုတာ လူမေၿပာနဲ႔ တိရိစာၦန္ေတာင္ခံစားတတ္ပါတယ္။



ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ၿပဳၿခင္း ဆိုတဲ႔ သေဘာက လူသားဆန္ပါတယ္။ လူပီသေစတဲ႔ အခ်က္၊
တိရိစာၦန္နဲ႔ လူဆိုတဲ႔သေဘာ

ကြဲၿပားၿခားနားမွဳ အဓိကအခ်က္ၿဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၵဘာသာၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႔
ႏွစ္သစ္ မွာ ေကာင္းမွဳကုသိုလ္နဲ႔ အစၿပဳၿခင္းဟာ လံုး၀မၿဖစ္မေနလုပ္ရမယ္႔
အလုပ္ပါ။



လူေတြရဲ႔ဓေလ႔စရိုက္ကို လူေတြကပဲေၿပာင္းလဲပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္း ၉၀
ဒီဂရီတစ္ဆစ္ခ်ိဳးေၿပာင္းလဲသြား တာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ဆယ္စုႏွစ္တခု သမိုင္း၊
ရာစုႏွစ္သမိုင္း..ဒီလိုအခ်ိန္ကာလ ခပ္ၾကာၾကာအၾကား
တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ေၿပာင္းလဲတတ္တာပါ။



ဥပမာတစ္ခုေလာက္ေၿပာရရင္.. သၾကၤန္မိုး ဆိုတဲ႔ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားကို
ၿမန္မာတိုင္းၾကည္႔ဖူးမွာပါ။

ၿမန္မာၿပည္တစ္ၿပည္လံုးရဲ႔ စိတ္ႏွလံုးကိုညွိဳ႔ယူသြားတဲ႔ ဇာတ္ကားပါ။ မိဘ၊
သားသမီးအစဥ္အဆက္

သၾကၤန္ပြဲေတာ္ကို ဆင္ႏႊဲတယ္၊ အႏုပညာ သီခ်င္းေတြေကာင္းတယ္။ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္က

သၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ရတာ တန္ဖိုးရွိတယ္။ မေပ်ာ္ရႊင္လိုက္ရဘူး။
မပါ၀င္လိုက္ရဘူးဆိုရင္အခ်ိန္ေတြ

ႏွေမ်ာစရာေကာင္းတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး message ေတြေပးတဲ႔ ဇာတ္ကားပါ။



ကြ်န္ေတာ္႔အေနနဲ႔ဆိုရင္လံုး၀အက်ိဳးရွိတဲ႔ ရုပ္ရွင္ကားမဟုတ္ ပါဘူး။
အေပ်ာ္သက္သက္ကလြဲၿပီး

ရင္ဘတ္ထဲကို ဘာတခုမွ ၀င္မလာခဲ႔လို႔ပါ။ ၾကိဳက္သလိုၿငင္းၾကဗ်ာ။
ၿမန္မာ႔အသံနဲ႔ အၿခားရုပ္သံေတြက

အခါခါလႊင္႔ၿဖစ္ပါတယ္။ လူတိုင္းရဲ႔ ႏွဳတ္ဖ်ားမွာ မရိုးႏိုင္တဲ႔ရုပ္ရွင္ပါ။
ဇာတ္ကားက အႏုပညာအၿမင္

ေလာက္နဲ႔ဆိုရင္ အေတာ္ေကာင္းမွာပါ။ ၿမန္မာေတြရဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္း တဲ႔ဓေလ႔နဲ႔
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ

ကိုေဖာ္ၿပထားေပမယ္႔ တကယ္တမ္းလူေတြ စိတ္ထဲမွာေနရာယူသြားတာ အေပ်ာ္သက္သက္ပါ။



ဒီဥပမာနဲ႔ အဓိကေၿပာခ်င္တာက လူေတြရဲ႔စိတ္ခံစားမွဳကို ဖမ္းယူႏိုင္တဲ႔
မီဒီယာ လိုမ်ဳိး မ်ားေလေလ

လူအမ်ားရဲ႔ ခံစားသိမွဳ trend က ေၿပာင္းလဲသြားႏိုင္ေလေလပါပဲ။ ေနာက္ဆက္တြဲက
အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔

အမွ် အေတြးအၿမင္ ဓေလ႔စရိုက္ေတြပါ ေၿပာင္းလဲသြားခဲ႔ပါတယ္။
ဒီလိုရုပ္ရွင္ကား ေတြက လူေတြရဲ႔

mindset ကိုေၿပာင္းတယ္။ ဓေလ႔စရိုက္ကို ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းေၿပာင္းလဲသြားေစတဲ႔
အေၿခခံ factors

ေတြထဲက အခ်က္ေတြၿဖစ္လာပါတယ္။ သၾကၤန္ဆိုတာအေပ်ာ္သက္သက္ပါပဲ၊

ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳၿပဳၿခင္းေတြက သိပ္အေရးမပါလွပါဘူး။ ဘီယာအရက္ေသာက္သံုးၿခင္းကို

လူမွဳပတ္ ၀န္းက်င္က တရား၀င္ခြင္႔ၿပဳထားသလို သၾကၤန္မွာ
ေပ်ာ္ဖို႔ပါးဖို႔အဓိကပါပဲ ဆိုတဲ႔

စိတ္ကူးမ်ိဳးေတြ ၿဖစ္လာပါတယ္။



ဒီႏွစ္သၾကၤန္မွာ သီခ်င္းအသစ္အဆန္းေတြမ်ားမ်ားၾကားရတယ္ပါတယ္။ အႏုပညာအရတန္ဖိုးၿဖတ္

ရင္ တန္ဖိုးတစ္ၿပားမွမရွိေသာ၊ လူေတြအတြက္ တန္ဖိုးရွိတဲ႔ message
တခုမွ်မေပးႏိုင္ေသာ သီခ်င္းေတြ၊

အရုပ္ေတြ အသံေတြ အမ်ားၾကီး ထြက္ပါတယ္။ အရက္မူးၿပီးကရင္ အဆင္ေၿပႏိုင္တဲ႔
သီခ်င္းမ်ိဳး၊ ဘာအဓိပၸါယ္မွမထြက္ရင္လည္းၿဖစ္ပါတယ္။





ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၿမန္မာလူမ်ဳိးေတြကလည္း ရိုးရာပ်က္မွာ
အလြန္ေၾကာက္ရြ႔ံပါတယ္။ သၾကၤန္မွာ ေရပက္ခံထြက္ၿခင္း၊
ေရပက္ရန္မ႑ပ္ေဆာက္ၿခင္း၊ အရက္၊ ဘီယာ ေဆးလိပ္ ကုမၼဏီမ်ား အတြက္
အၿမတ္၀င္ေငြရေအာင္

တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ ၾကိဳးပမ္းၿခင္းေတြနဲ႔ သၾကၤန္မွာ ပါ၀င္ဆင္ႏြဲၾကပါတယ္။
မိန္းမပ်ိဳမ်ား၊ ကေလးသူငယ္မ်ားပါ

မက်န္ သၾကၤန္မွာ အရက္ေသာက္ၾကၿခင္းဆိုတာတရား၀င္သတ္ မွတ္တဲ႔ ရိုးရာဓေလ႔ ၿဖစ္လာပါၿပီ။



ၿမန္မာၿပည္ကလူမ်ား အားသန္တဲ႔ အလုပ္ဆိုတာ ရိုးရာမပ်က္တဲ႔
အလုပ္မ်ားၿဖစ္မယ္လို႔ထင္ ပါတယ္။

စာဖတ္ၿခင္း ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ႔စကားလံုးကို နားလည္ေအာင္လုပ္ၿခင္း စသည္႔
တို႔ကို ေ၀ရာမဏိ လုပ္ထားတာ ရိုးရာပါ။

သၾကၤန္ဆိုရင္ေတာ႔ မပ်က္မကြက္ေပ်ာ္မယ္ပါးမယ္။ ေငြကုန္မယ္၊ အားအင္ကုန္မယ္။
သၾကၤန္ရဲ႔ တစ္၀က္ေလာက္ပဲ တၿခားအက်ိဳးရွိတဲ႔ေနရာမွာ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြ
စိုက္ထုတ္ခဲ႔ၿဖစ္မယ္ဆိုရင္ဗ်ာ……………………………………..။



ရုပ္သံေတြကလည္း သၾကၤန္ကစားတဲ႔လူေတြကို အင္တာဗ်ဴးတယ္။ သၾကၤန္မွာ လူေတြကို
ဘာေၿပာခ်င္ပါသလဲ..။ ဘယ္လိုခံစားရပါသလဲ..ဆိုၿပီး အေထြအထူးေမးခြန္းေတြ
ေမးၾကတယ္။ ေၿဖတဲ႔လူကလည္း ထူးထူးၿခားၿခား

ေၿဖစရာဘာမွမရွိပါဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ဆိုၿပီးပဲေၿဖၾကပါတယ္။
စိတ္ခံစားမွဳအေနနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ဆိုတာ

ေခြးေတာင္ ေပ်ာ္တဲ႔ ခံစားမွဳကို သိပါတယ္။
ဘာမွလည္းမဟုတ္ပါဘူး။နားလည္တတ္ရင္ သနားဖို႔ေကာင္းပါေၾကာင္း...





လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲႏိုင္ပါေၾကာင္း



SOE HTET

01:56AM, April 15th

Mother's Day

ဘုရားပန္းတင္ဖ့ိ ု လိုက္ရွာတယ္။ ဒီေန ့ Mother's Day ဆိုေတာ့ ပန္းစည္း လွလွေတြ ေတ့ ြ မလားဆိုျပီး ၾကည့္ မိတယ္။ Economy cut လုပ္ေနတဲ ့ အစိုးရေၾကာင့္လား၊ တရိပ္ရိပ္တက္လာတဲ့ VAT နဲ ့ ေလာင္စာဆီေၾကာင့္လား မသိ။ အားလံုးေစ်း ၾကီးေနတာပါဘဲ။ ႏွင္းဆီပန္း အနီတစ္စီး ဝယ္လိုက္တယ္။ ပန္းစည္း လွလွေတြ လဲ အရင္ႏွစ္ေတြကလို ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆုိင္ မေတ့ ြ ခဲ့ရဘူး။ ဖုန္းနဲ ့ဓါတ္ပံုရိုက္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတ့ာ ၁၁နာရီခြဲ ျပီ မြန္းမတည္ ့ခင္ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ ပန္းကပ္ ဆီမီးပူေဇာ္ ေရခ်မ္းကပ္ လုပ္ျဖစ္လိုက္တယ္။ ေကာင္းေသာ အေမမ်ားေ့န ပါ။ အေဝးေျမမွ မိခင္ က်န္းမာပါေစ လ့ိ ု ဆ့ ု ေတာင္းတယ္။

ဂ်စ္ပစီ "ေၾကာင္"

မေ ့န ည က ဟင္းခ်က္ေနတုန္း ဂ်စ္ပစီ ၂ေကာင္ မီးဖိုအဝမွာ လာတယ္။ အစားလာစားတယ္။ အမဲအၾကား ေကာင္ ဆင္းသြားေတာ့ ၾကက္သားနည္းနည္း စဥ္းျပီး ခြက္ထဲ ထည့္ေပးတယ္။ အဝါၾကား ဖက္တီးေကာင္ လာစားတယ္ နည္းနည္းဘဲ ။အိမ္မေပ်ာ္တဲ့ ေလလြင့္ ေၾကာင္ေတြလားမသိဘူး။ ရာသီဥတု ေအးေအးမွာ အျပင္ထြက္ အစားရွာ တယ္။ အစားခြက္ထဲက အစာထက္ အျပင္က ၾကြက္ေတြကို အမဲလိုက္ဖိ့ ု စိတ္ေစာေနပံုဘဲ။ အိမ္ရွင္ အမ်ိဳးသမီး ခ်ထားတ့ဲ အစားခြက္ ကို သူတိ့ ု မၾကာခဏ လာစားတတ္ၾကေပမဲ ့ တံခါးဖြင့္ထားရင္ ေတာ္ရံုတက္မလာၾကဘူး။ မေ ့န ကေတ့ာ ထူးဆန္းတယ္။ အတင့္ရဲ တ့ဲ ဂ်စ္ပစီ ၂ေကာင္ ကို မွတ္တမ္းတင္လိုက္တယ္။ အဝါၾကား ဖက္တီးကေတာ့ အစားစားျပီး ေနာက္ေဖး သံေလွကား ေျခရင္း ကေန ကင္းေစာ့င္ေနေလရ့ဲ။

တစ္ခါတုန္းက...........(၁)

ရွမ္းၿပည္ေတာင္ပိုင္း အညိဳေရာင္နယ္ေျမ တစ္ေနရာရဲ့ အုပ္စုရြာၾကီးတရြာက အလယ္တန္းေက်ာင္းထဲမွာ က်င္းပတဲ့ အစည္းေ၀းပါ။

ဆရာႀကီး။……..။ “ဆရာ၊ ဆရာမတုိ ့ကို ဒီေန ့အစည္းေ၀းေခၚရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ လာမဲ့တပတ္ထဲမွာ အုပ္စုတခုလံုးမွာရွိတဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းအားလံုးကို လက္ေထာက္ပညာေရးမွဴး ေက်ာင္းစစ္လာမွာ ၿဖစ္ေၾကာင္းအသိေပးၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။”

“ဆရာ ဆရာမတို ့ အေနနဲ ့ မိမိတို ့ ေက်ာင္းကို အေကာင္းဆံုးအေနအထားနဲ ့ ၿပင္ဆင္ထားၾကပါလို ့ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့ေကြၽးေမြးဧည့္ခံမႈ မ်ားကိုေတာ့ ရြာခံလူၾကီးမ်ားနဲ ့ တိုင္ပင္ၾကပါ။ ေက်ာင္းအားလံုး အဆင္ေျပေျပနဲ ့ စစ္ေဆးမႈ ေအာင္ၿမင္မယ္လို ့ ကြၽန္ေတာ္ေမွ်ာင္လင့္ပါတယ္။ ကဲ..ဒီေန ့ အစည္းအေ၀းရဲ့ အဓိက အေၾကာင္းအရာကေတာ့..ဒါပါဘဲ။ ဆရာ ဆရာမတို ့ ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

နယ္ေျမခံေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးရဲ့ စကားအဆံုးမွာ ဆရာဆရာမေပါက္စေတြ ေယာင္လည္လည္နဲ ့ ေက်ာင္းထဲက ထြက္ၿပီးအသီးသီး ကိုယ့္ရြာကိုယ္ၿပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က အေရးအခင္းေတြၿပီးခါစ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြပိတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ အိမ္မွာ ဆန္ကုန္ေၿမေလးလုပ္ၿပီး ထိုင္စားမေနနိင္တဲ့၊ ရန္ကုန္ဆင္ေၿခဖံုးမွာ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ညီအစ္မ ၂ေယာက္ရဲ့ မူလတန္း ေက်ာင္းဆရာမေပါက္စ ဘ၀ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ ရွမ္းၿပည္ေတာင္ပိုင္း ေတာင္ေပၚၿမိဳ့တစ္ၿမိဳ့့ကေန ႏွစ္ညအိပ္ သံုးရက္ခရီးကို လွည္းနဲ ့ ပစၥည္းေတြတင္ၿပီး လူေတြကလမ္းေလွ်ာက္သြားရတဲ့ ေဒသက ရြာကေလးတခုစီမွာ ေဒသခံကေလးေတြကို စာသင္ေပးဖို ့ တာ၀န္ယူခဲ့ၾကပါတယ္။

တာ၀န္က်တဲ့ ၀ိန္းေကာင့္ရြာမွာ ေယာနယ္က ဆရာမတေယာက္နဲ ့အတူ ရြာကၿမန္မာစကား နဲနဲနားလည္တဲ့ ရွမ္းမိသားစုအိမ္မွာ ေနၾကပါတယ္။ ေက်းရႊာဥကၠဌ အိမ္ကိုအက်ိဳးအေၾကာင္းေၿပာၿပကာ အရာရာ အဆင္ေၿပေအာင္ အေတာ္ၾကိဳးစားစီမံရပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ အစားေသာက္ ဧည့္ခံဖို ့ ကိတ္စပါဘဲ။ ရွားပါးတဲ့ ေဒသမို ့ ၾကက္ဥေတာင္ၾကက္မကို ခါခ်မွရတဲ့ အေၿခအေနရယ္၊ ဘာသာစကား မေပါက္တာရယ္ေၾကာင့္ စစ္ပြဲတရာႏႊဲလိုက္ခ်င္ရဲ့့ ၾကက္သားေတာ့ မစားခ်င္ပါဘူးကြယ္လို ့ ဆိုရမဲ့ဘ၀ပါ။

ကိုယ့္ဖက္က လိုအပ္တာေတြလုပ္ၿပီးေပမည့္ ေၾကာက္လန္ ့ ေနပါေသးတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းက အစိုးရလူၾကီးဆို ေၾကာက္ေနၿပီးသားျဖစ္တဲ့ အၿပင္ ကိုယ့္ေက်ာင္းအမွတ္မရမွာ အင္မတန္စိုးရိမ္မိတာပါ။ (အခုမွၿပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္ အဓိ္ပၸါယ္ မရွိပါလားလို ့ေတြးမိပါတယ္။) ဆရာ ဆရာမေပါက္စေတြကို ဘာထရိန္နင္မွမရွိဘဲ ပို ့ လိုက္တာပါ။ အရင္ကေတာ့ ဒီလိုပါဘဲ။ ဆရာၿဖစ္သင္တန္းဆင္းလဲ မဟုတ္ၾကပါ။

ဒီလိုနဲ ့ လက္ေထာက္ပညာေရးမွဴးေရာက္လာပါၿပီ။ တစ္ရြာျပီးတစ္ရြာ ၀င္စစ္တဲ့သတင္းကို နားစြင့္ေနၾကပါတယ္။ ဘယ္ေက်ာင္းကေတာ့ ဘယ္လို မွတ္ခ်က္ရတယ္။ ဘာညာေပါ့ေလ။

ေနာက္ေတာ့ အားလံုးသေဘာေပါက္လာတာက ဧည့္ခံေကြၽးေမြးတဲ့ အစီအစဥ္က အေရးအၾကီးဆံုးဆိုတာပါပဲ။ လိုအပ္သည္မ်ားကို မွာစားသြားပါသည္ေပါ့ေလ။ ေက်ာင္းဆိုတာစစ္စရာ ဘာမွျပစရာမရွိတဲ့ တံခါးမပါတဲ့ တဲကုတ္ေလးသာျဖစ္ၿပီး စာသင္ခံုေလး ေလး ငါးလံုးပဲရွိတာဆိုေတာ့ ဘယ္အရာကိုမ်ား စစ္ေဆးၿပီး အမွတ္ေပးပါ့မလဲ။

သင္ၾကားေရးနားလည္မႈစစ္ဖို ့ ဆိုတာလဲ ၂ ေယာက္နဲ ့ တစ္ပိုင္းရွိတဲ့ေက်ာင္းသားထဲမွာ မနက္ျဖန္ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မည့္ ၁ တန္းေက်ာင္းသူကို အတင္းေက်ာင္းတက္ခိုင္းထားရတဲ့ အဆင့္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့။ အိမ္မိုးဖက္ သြားေကာက္ၾကတဲ့ ကေလးေတြမလာမွာစိုးလို ့ ေလွဆိပ္အထိလိုက္ေခၚရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ေတြပါ။ အခုၿမိဳ့က ဂိုက္လုပ္ က်ဳရွင္သင္ ၀ိုင္းၿပေနတဲ့ ဆရာမေတြရဲ့ဘ၀နဲ ့ မိုးနဲ ့ ေၿမလိုကြာပါတယ္။

ဒီလိုနဲ ့၀ိန္းေကာင့္ရြာရဲ့ ရြာနီးခ်င္း ကြန္နားရြာကိုစစ္တဲ့ေန ့ေရာက္လာပါတယ္။

ကြန္နားရႊာမွာ ေက်ာင္းရဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ ေက်ာင္းဆရာလဲၿဖစ္ ေက်ာင္းစာေရးလဲၿဖစ္ အေထြေထြ လုပ္သားလဲၿဖစ္သူ ဆရာကိုေအာင္ညိဳဟာ ရင္တခုန္ခုန္နဲ ့ လက္ေထာက္ပညာေရးမွဴးကို ဧည့္ခံပါတယ္။ ရြာခံလူၾကီးေတြရဲ့ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈ ဆရာေက်ာင္း ကိုေအာင္ညိဳရဲ ့ စည္းရံုးေရးေကာင္းမြန္မႈတို ့ ေၾကာင့္ လက္ေထာက္ပညာေရးမွဴးရဲ ့ “ေကာင္းလိုက္တာ အမွတ္ၿပည့္ပဲ” ဆိုတဲ့ မွတ္ခ်က္ကို ရခဲ့ပါတယ္။ ဆရာကိုညိဳ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ ေယာနယ္သားမို ့ ရိုးစင္းတဲ့စိတ္နဲ ့ ထမကမိေအာင္ ထိန္းရတဲ့အထိေပ်ာ္ပါတယ္။

လက္ေထာက္ပညာေရးမွဴးလဲ အေတာ္ေလး သေဘာက်ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါနဲ ့ ပဲ ဟန္ၿပသေဘာနဲ ့ ေက်ာင္းကို၀င္စစ္ပီး ၿပန္အထြက္၊ တခ်ိန္လံုးေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ ေၿပာလာတဲ့ လက္ေထာက္ပညာေရးမွဴးခမ်ာ သရဲသဘက္ကို ျမင္လိုက္ရသလို မ်က္လံုးအၿပဴးသား စကားအထစ္ထစ္နဲ ့ “ကဲ… ေပးခဲ့တဲ့အမွတ္ေတြ ကုန္ပါျပီ” လို ့ ျမည္တမ္းလိုက္ပါသတဲ့။

ဆရာကိုေအာင္ညိဳလည္းအလန္ ့ တၾကားနဲ ့ ပညာေရးမွဴးၿပရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပညာေရးမွဴး လာမွာမို ့ တစ္ေက်ာင္းပီးတစ္ေက်ာင္း လွည့္ငွားထားရတဲ့၊ အရြယ္တူုၾကယ္ၿဖဴ ၁၄ လံုးပါတဲ့ ေက်ာင္းေရွ့ အလံတုိင္က ၿမန္မာနိုင္ငံအလံေတာ္ဟာ ေဇာက္ထိုးအေနအထားနဲ ့ ၾကြားၾကြား၀င့္၀င့္ ေလမွာ တလြင့္လြင့္ ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ “ကိုေအာင္ညိဳေရ အေၾကာင္းမေကာင္းရင္ ေသဒဏ္ပါတဲ့ခင္ဗ်” လို ့ ဆိုလိုက္ေတာ့ ကိုေအာင္ညိဳမ်က္ႏွာ ဇီးရြက္ကို မိတၱဴခ်ဳံ့ ထားသလိုပါဘဲ။ အဲဒီကစၿပီး သူ ့နာမည္ကို ေဇာက္ထိုးဆရာေက်ာင္းလို ့ ေခၚၾကပါေတာ့တယ္။

ေဒသခံေတြအားလံုး စာ (လံုး၀) မေရးတတ္ပါဘူး။ ဒါေတြဟာအၿဖစ္မွန္ေတြပါ။ ဆင္းရဲမြဲေတတဲ့ ေဒသေတြအေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ့ ၀န္းက်င္မွာေနထိုင္တဲ့သူေတြ မသိနိုင္ၾကပါဘူး။ တာ၀န္က်ရာရြာကို အလာ ေရဆာလြန္းလုိ ့ ေတာလမ္းခရီးမွာ ေတြ ့ တဲ့ ေရအိုင္ထဲကေရေတြကို ေသာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ပိုးေလာက္လမ္းေတြေတြ ့ ေပမဲ့ ေရငတ္လာေတာ့မေရွာင္နိုင္ပါ။ ေရသန္ ့ ေသာက္တိုင္းမွာ သတိရပါတယ္။ အနံ ့ ေတာင္အခုထိစိတ္ထဲမွာစြဲေနတုန္းပါဘဲ။

အဲဒီရြာမွာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေနထိုင္ပီး ငွက္ဖ်ားကို ရင္၀ယ္ပိုက္လို ့ ေဆးရံုကို ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ တက္ၿပီးသကာလ လစာေလး မၿဖစ္စေလာက္ကို လာဘ္စားသူ ပညာေရးမွဴးၾကီးထံမွာ ေရာင္းခ်ၿပီး ေနရပ္ၿပန္ခဲ့ေၾကာင္းပါ။

အတူရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ ့ စိတ္ထားျဖဴတဲ့ေယာနယ္ကသူငယ္ခ်င္းေလးေတြကို ဒီစာေလးနဲ ့ သတိတရ မွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။

ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ မေမ့နိုင္စရာ အေၾကာင္းအရာေတြြကို အခ်ိန္ရရင္ ထပ္ေရးပါဦးမယ္။

မွတ္ခ်က္။.............။ အစ္မေတာ္ ေရးပါသည္။

ပုစြန္ဆီေရာင္အိမ္မက္.......

ႏွင္းလႊာ၀တ္ရံု၊ ေစာင္လိုၿခံဳလို ့
လြင္ျပင္တလႊား၊ ငါျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့သမွ်
ေပါ့ေပါ့ေလးပါပဲလား။

ျမဴႏွင္းလႊလႊ ၊ ေအးျမျမနဲ ့
ငါေလ်ာက္သြားေနလုိက္တာ
ကမာၻအႏွံ ့ေတာင္ထင္ရဲ့။

ေဆာင္းမနက္ရဲ့ ၊ ႏုလ်ေလေျပ ႏွင္းမႈန္ေဖြးတို ့
ငါ့ပါးျပင္ကို ၊ အတင့္တရဲ နမ္းရႈိက္လိုက္ၾကတာ
ေမႊးညင္းေတြေတာင္ ရွက္ရႊံ့ေအးစက္ကုန္ၾကၿပီ။

ရင့္ေထာ္ၾကမ္းတဲ့ ၊ ငါ့ေျခဖ၀ါးကို
အိစက္ညက္ေညာင္း ၊ ေဖာ့ဖေယာင္းသဖြယ္ ကပ္ညွိလာလုိ ့ ငါငံု ့ၾကည့္လုိက္မိ
အုိး........ ငါတိမ္ေတြေပၚမွာပဲ။

တြတ္တီးတြတ္တာ ၊ ျမည္သံစာနဲ ့
ညာပုခံုးဖက္က ၊ အသံၾကားမိ ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ေတာ့
က်လိက်လိနဲ ့ ေကာင္းကင္ငွက္ေလးက ႏႈတ္ဆက္တယ္... “မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ” တဲ့။

ေႏွာင္းတျမည့္ျမည့္ ၊ ေဆာင္းေလအေ၀ွ ့မွာ
တေယာသံသာလႊင့္ေျမာလာလို ့ ၊ ငါဖမ္းဆုပ္ၾကည့္မိတယ္
ငါးဖယ္တုိး တိုး သလို ၊ လႊင့္ေျမာသြားတဲ့ သံစဥ္ေလးက ငါ့လက္ဖ၀ါးၾကမ္းေတြကို ႏႈတ္ဆက္သြားတယ္
ခ်မ္းေျမ့ပါေစ ၊ ခရီးသည္တဲ့ဗ်ာ။

သင္းတပ်ံ့ပ်ံ့နဲ ့ ၊ ေတာက္ပျခင္းမရွိတဲ့
ရနံ ့စံုကို ငါရႈရႈိက္မိလို ့ ၊ သိခ်င္ေဇာနဲ ့ ေ၀့၀ုိက္ၾကည့္တဲ့ခါ
အားပါး........ ငါ့ကိုဆြဲေခၚေနတာ ပန္းပြင့္ဥယ်ာဥ္ႀကီးပါလား။

ခံစားခ်က္ရင္ဘတ္ ၊ တဆတ္ဆတ္ခုန္ရင္း တသိမ့္သိမ့္တုန္ခဲ့ၿပီ
ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵက တေယာသံရဲ့ပိုင္ရွင္ဟာ ဘယ္သူလဲေပါ့။

တိုးညင္းသြယ္လ် ၊ ေသာတသံစဥ္တစ္ခ်ဳိ့
ငါ့နားစည္ကိုေတာင္ ရိုက္ခတ္လာၿပီပဲ။

..♫.... ♪....♫ ♪...................*...♥....*
...*..........♫ ♪.....♥........

ေဟာ........ တိုးရာက က်ယ္လာၿပီ........

...♫.... ♪....♫ ♪...................*...♥....*

...*..........♫ ♪.....♥........*.......
*... ♪.....♫ ♪.......

မွီ............ အူး...............၊ မွီ........အူး....။
မွီ...အူး၊ မွီ..အူး၊
မွီအူး၊ မွီအူး။
ေျမွာင္၊ ေျမွာင္၊ ေညာင္ေညာင္။
ခလြမ္၊ ခ်ြင္၊ ခြမ္း၊ ၀ုန္း ဂလုန္း။
ဒုန္း...................။

“ေအာင္ျမတ္ေလးဗ်”

“ေတာက္” .. “ခီြးပဲ... ဒီေၾကာင္ေတြ မုိးေတာင္မလင္းေသးဘူး”
“ဆူညံေနတာပဲ ..... ေတာက္ .. ကြာ”

သံစဥ္ပံုေလးေတြကို မရိုစ့္ ဆီကကူးယူပါသည္။